اساس کار

 

هر کاو نکند فهمی زین کلک خیال‌انگیز                 نقشش به حرام ار خود صورتگر چین باشد

                                                                                                            (حافظ)

 

 

جوانمردا!

این شعرها را چون آینه دان!

آخر دانی که یک آینه را صورتی نیست در خود

امّا هر که در او نگه کند صورت خود تواند دید

همچنین می‌دان که شعر را در خود هیچ معنی نیست

امّا هر کسی از او آن تواند دیدن که نقد روزگار او بود و کمال کار اوست.

و اگر گویی شعر را معنی آن است که قائلش خواست و دیگران معنایی دیگر وضع می‌کنند از خود،

 این همچنان است که کسی گوید صورت آینه صورت روی صیقل است که اوّل آن را صورت نمود...

                        (نامه‌های عین‌القضات، جلد اوّل، نامه 25 ، چاپ منزوی، به نقل از ماهیت آینگی)